W.N.87 - Festung IJmuiden

Het zuidelijk deel van het landfront begon ter hoogte van de IJmuiderslag en bestond uit verschillende weerstandsnesten. W.N.87 lag zo'n beetje in het midden en was een vrij grote stelling. Het landfront zelf was niet zwaar uitgebouwd en moest het voornamelijk hebben van de aangelegde steilhang en de mijnenvelden. Voor het onderbrengen van de wapens waren dan ook geen zware bunkers gebouwd maar stond in de meeste gevallen in simpele open stellingen en/of Ringstanden. Het zwaarste wapen van W.N.87 was een 5 cm KWK (Kampfwagenkanone 39 L/60) welke stond opgesteld in een Tobruk van het type VF65a. (Ringstand für 5cm KwK auf Sockellafette) Dit antitankgeschut kon doordat het in een Tobruk was geplaatst 360° draaien en kon 13 maal per minuut vuren. Naast dit geschut was er nog Pak 35/36 aanwezig welke was ondergebracht onder een stalen koepel. De Pak 35/36 gold als standaard Duits antitankgeschut en kon op 200 meter een 5 cm dikke plaat ijzer doorboren. (P.A.K staat voor Panzerabwehrkanon) Naast het antitankgeschut waren er nog diverse M.G. stellingen aanwezig waaronder 1 zware en 3 lichte. De zware M.G was van Franse afkomst en is veelvuldig toegepast in de Atlantikwall en werd door de Duitsers aangeduid als Kpfw MG 311(f) Dit machine geweer had een kaliber van 0,7 cm en kon 750 kogels per minuut vuren. En werd evenals het antitankgeschut beschermd door een stalenkoepel.

De Bunkers

Nooduitgang van één van de 501's

Alhoewel er voor het geschut geen aparte bunkers zijn gebouwd werd er voor het opslaan van de munitie en het onderbrengen van de manschappen toch diverse ST bunkers gebouwd. Voor de munitie werd een oud type bunker gebouwd uit de Westwall reeks welke ook veelvuldig werd toegepast in de Atlantikwall. De munitiebunker van het type 134 was een simpel te bouwen bunker en was in een relatief korte perioden inzetbaar. De bunker bestaat uit een 11 meter lange gang waar zich haaks op twee munitieruimtes bevinden. Deze ruimtes waren beide 5 bij 3 meter lang en werden beschermd door twee meter dikke muren. De bunker had het bouwnummer 5711 en vrijwel zeker niet meer aanwezig. In het landfront is in ieder geval 1 bunker van het type 134 gebouwd waarvan er een munitieruimte was ingericht als afwachtingsruimte. Of dat in deze situatie ook het geval was is ons niet bekend maar lijkt onwaarschijnlijk.Voor de soldaten bevonden zich in deze stelling twee onderkomens van het type 501. Deze twee bunkers lagen verdekt opgesteld aan de achterzijde van het W.N en zijn beide nog aanwezig. Wel bevinden ze zich onder de grond en zijn daardoor niet te bezoeken. De bouwnummers van de twee onderkomens zijn 5713 en 5715 en staan nog steeds aangeven boven de ingangsverdediging. De 501 bestond uit één afwachtingsruimte en één ingang hierdoor werd het noodzakelijk geacht de bunker uit te breiden met een nooduitgang. Naast de twee 501's bevond zich in de stelling nog een manschappenverblijf van het type 621. Deze bunker gold als opvolger van de veel simpelere 501 en was standaard al uitgevoerd met twee ingangen. Daarnaast was de 621 in rechter vleugelmuur uitgevoerd met Tobruk ter verdediging van de plaatselijke omgeving. De Tobruk was zoals bij alle bunkers die waren uitgevoerd met een Tobruk niet vanuit de bunker te bereiken maar alleen via de buitenzijde van de bunker. Wel liep er vanuit de Tobruk een spraakbuis de bunker in voor de communicatie. De bunker moet nog aanwezig zijn en had het bouwnummer 5713. Voor de lichte M.G's werden er Offener Feldstellungs gebouwd die in de meeste gevallen uit zandzakken en hout bestonden. Deze 'open veldstellingen' zijn rondom IJmuiden in grote getale toegepast maar omdat ze van tijdelijke aard waren is hier niks meer van terug te vinden. Deze stellingen bevonden zich op 1 na allemaal ter hoogte van de steilhang. Slechts 1 M.G. bevond zich aan de achterzijde van de stelling en stond opgesteld richting de achterliggende weg. De zware M.G stond opgesteld in een tobruk met een tankturret. 1 Tobruk in W.N.87 is nog aanwezig en is zichtbaar voor het oog. Op de Tobruk staat met rode letters KWK. Of er zich onder de grond nog meer Tobruks bevinden is ons niet bekend. 

Overige bunker

Detail W.N.87 BFK

Zoals in ieder weerstandsnest was ook deze stelling uitgerust met een aantal bunkertjes voor de overige functies. Zo waren er 3 waterbunkers, twee opslagbunkers, een ontsmettingsbunker, en tot slot een privaatbunkertje. Ook de staat van deze bunkers is ons niet bekend. 

W.N.87a
Zoals meerdere W.N's in dit gedeelte van het landfront bevonden zich er W.N's met de toevoeging A. In dit geval was er dus ook een W.N.87a. Deze stelling lag honderd meter ten noorden van de hoofdstelling en bestond naast twee lichte bunkertjes hoofdzakelijk uit veldstellingen met lichte M.G's. Daarnaast stonden er 4 granaatwerpers opgesteld. Deze granaatwerpers waren gemakkelijk te bedienen en schoten hun granaten tot een kilometer ver vrij nauwkeurig. De stelling was tegen het Bunkerdorf Süd aangebouwd en is evenals het bunkerdorpje geheel gesloopt in verband met de uitbreiding van IJmuiden

W.N.87 vandaag
Het gebied waar de stelling zich bevind behoord tot een beschermd natuurgebied en is daardoor verboden toegang voor de mens. Van de bunkers valt ook eigenlijk niks meer terug te vinden. Op een Tobruk na, en enkele betonresten valt er in dit gebied vrijwel niks te zien. Wel is de steilhang nog redelijk goed te herkennen maar hiervoor kunt u beter Google Earth gebruiken. Ondanks dat er in dit gebied weinig valt te ontdekken is het een prachtige omgeving en valt er voor de betonspeurders genoeg te zien.